به گزارش قدس آنلاین رسانه های غربی در طی هفته های گذشته بحث درباره عادی سازی روابط رژیم صهیونیستی با عربستان سعودی را مورد توجه قرار داده اند و گزارش ها و مطالبی در این خصوص منتشر کرده اند و براین امر تاکید دارد که ریاض برای عادی سازی روابط پیش شرط هایی قرار داده و به همین دلیل این امر تاکنون محقق نشده است.

در همین زمینه روزنامه نیویورک تایمز نوشته که در سفر برت مک گورک دیپلمات ارشد آمریکایی به ریاض طرف عربستانی حق غنی سازی اورانیوم، همکاری نظامی و تسلیحاتی نامحدود و پایان فشارهای حقوق بشری در پرونده خاشقجی را پیش شرط عادی سازی قرار داده است. هرچند سعودی ها روایت دیگری دارند و تاکید می کنند تا زمانی که دولت فلسطینی در مرزهای ۱۹۶۷ تشکیل نشود با اسرائیل رابطه برقرار نمی کنند.

همچنین براساس گزارش ها، جک سالیوان هم در سفر ماه قبل به منطقه بحث عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را مطرح کرده بود و در سفر هفته قبل آنتونی بلینکن به ریاض هم گفته شد که بحث ثبات در بازار انرژی و روابط اسرائیل با کشورهای منطقه محور رایزنی های وزیر خارجه آمریکا در دیدار با ولیعهد عربستان بوده است.

در این میان برخی از رسانه ها مدعی شدند که مشاور امنیت ملی کاخ سفید برای ایجاد توافق میان عربستان  و اسرائیل محدود زمانی تعیین کرده و گفته باید تا انتهای سال این توافق حاصل شود. هرچند مقامات نزدیک به دولت آمریکا این ادعا را رد کردند ولی بدون در نظر گرفتن این مساله هم شتاب زدگی و عجله برای به سرانجام رساندن هرچه سریعتر این طرح در مذاکراتی فشرده و ترددهای متعدد آمریکایی ها به منطقه قابل مشاهده است.

در اینجا این سوال مطرح می شود که چرا در این برهه ایالات متحده علاقه مند شده تا بحث درباره عادی سازی روابط رژیم صهیونیستی با عربستان را مورد توجه قرار دهد. به این مساله می توان از دو منظر پرداخت؛ از یک طرف بحث سیاست داخلی آمریکا است و دولت بایدن به دلیل نیاز به داشتن دستاورد در آستانه انتخابات ۴ سال دوم تلاش می کند تا عادی سازی روابط تل آویو-ریاض را به عنوان موفقیتی در حوزه سیاست خارجی اش به رای دهندگان آمریکایی ارائه دهد.

این درحالی است که با عقب نشینی مفتضحانه آمریکا از افغانستان، ناکامی در احیا برجام ، وقوع جنگ اوکراین و موفقیت چین در آشتی تهران-ریاض؛ دولت بایدن بیش از هر زمان دیگر در حوزه سیاست خارجی احساس سرخوردگی دارد و از جانب منتقدان تحت فشار قرار گرفته است. رسانه های نزدیک به جمهوری خواهان با اشاره به سیاست خارجی نامتوازن و تصمیمات اشتباه دولت بایدن تاکید دارند که کاخ سفید در عرصه سیاست خارجی به رقبایش باخته است.

منظر دیگری که می توان به تشدید تلاش ها درباره عادی سازی روابط رژیم اسرائیل با عربستان پرداخت، بحث تحولات داخلی سرزمین های اشغالی است. بحران سیاسی داخلی در اسرائیل به دلیل تصویب قوانین قضایی جدید منجر به اعتراضات دنباله داری شده که هنوز راهکاری سیاسی برای حل آن وجود ندارد. از سوی دیگر روی کار آمدن تندروترین نیروهای سیاسی در اسرائیل که حتی آمریکا و اتحادیه اروپا نیز نسبت به آنها محذوریت دارند، باعث تعمیق شکاف های داخلی در رژیم شده است. همزمان با این وضعیت آشفته، هسته های خفته مقاومت در کرانه باختری از خواب برخواسته اند و با حملات شهادت طلبانه دردسر بزرگی برای صهیونیست ها درست کرده اند.

طبیعتا در این فضای آشوب زده سیاست مداران صهیونیست به روال تاریخی شان که همواره بحران های داخلی شان را به محیط پیرامونی انتقال می دهند، تلاش می کنند از طریق سیاست خارجی مشکلات داخلی و بحران مشروعیت خود را علاج نمایند. از این رو بنظر می رسد که صهیونیست ها علاقه دارند تا برای پنهان کردن بحران مشروعیت داخلی و ناتوانی در مقابله با مقاومت فلسطینی  از عرصه دیپلماتیک بازی سیاسی و تبلیغاتی راه بی ا ندازد.

در سوی دیگر این ماجرا عربستان سعودی قرار دارد که از دیرباز موضع اش در قبال فلسطین را در چهارچوب اتحادیه عرب تعریف کرده و مانند مصر دهه ۸۰ و یا امارات در سال ۲۰۱۹ به طور ناگهانی در سیاست اش در قبال رژیم تغییر ایجاد نکرده است. هرچند بحث هایی درباره علاقه ریاض هم به عادی سازی وجود دارد ولی با این حال این کشور هنوز به قطار عادی سازی سوار نشده است که دلیل این امر می تواند نگرانی از تبعات عادی سازی باشد.

فشار به عربستان برای عادی سازی روابط  با رژیم صهیونیستی درحالی است که طی همین ماه های اخیر که ارتش این رژیم بارها غزه را آماج حملات قرار داده، وزرای بدنام صهیونیست با ورود به مسجد الاقصی حرمت این مسجد را زیرپا گذاشته اند و در همین روزهای حملات گسترده ای در جنین علیه فلسطینی  ها آغاز کرده است. از این رو هرگونه آشتی جویی سعودی می تواند اعتبار عربستان در میان افکار عمومی جهان اسلام و کشورهای عربی را خدشه دار نماید همانگونه که اعتبار مصر به عنوان کشور پیشرو عربی برای همیشه لطمه دید.

انتهای پیام/